Neerslagtekort en wateroverlast door extreme buien. Juni liet twee uitersten zien aan boeren en tuinders. Dat werpt de vraag op of deze weersextremen onder het ‘normale’ bedrijfsrisico vallen of niet?
Wat is de opgave voor het gebied waarin ik boer? Hoe is het gesteld met de waterkwaliteit in het gebied en: wat betekent dat voor míjn bedrijf? Daar ging het over tijdens de DAW-impuls bijeenkomt begin juni in samenwerking met waterschap Amstel, Gooi en Vecht. “Een leerzame bijeenkomst.”
De droogte speelt de gehele agrarische sector parten: iedere boer en tuinder is op zoek naar mogelijkheden om de droogte de baas te blijven en wil maatregelen nemen om opbrengstenverliezen zoveel mogelijk te voorkomen. Het programma Zoetwatervoorziening Oost-Nederland stelt financiële middelen beschikbaar om die maatregelen te nemen. Maar, stellen DAW-regiocoördinatoren Jurgen Neimeijer en Elma Haakmeester: “De aanpak is onderdeel van de brede DAW-beweging om zowel de waterkwantiteit- als kwaliteit te verbeteren.”
Pieter Delisse, deelnemer aan Bufferboeren Veghel is maar wat blij met de installatie van het sub-irrigatiesysteem onder 20 hectare van zijn gras- en maispercelen. Met dank aan ondersteuning uit het DAW-project voert hij sinds deze zomer ‘ondergrondse beregening’ uit. “Je hebt er weinig omkijken naar.”
Melkveehouder Thieu Bongers vertelde eerder op DAW over zijn proef met Bokashi, lees zijn verhaal hier. Hij hoopt hiermee het organische stofgehalte (OS) van de zandgrond te verbeteren zodat hij minder mest hoeft te gebruiken en wellicht zelfs een hogere opbrengst van zijn land kan halen. Bokashi is inderdaad een rijke bodemverbeteraar, maar wettelijk zitten er nog wel een aantal haken en ogen aan het gebruik ervan.
Wat doe je als je geconfronteerd wordt met steeds drogere zomers en toch al boert op de Brabantse hoge droge zandgronden? De familie Ulen koos twee jaar geleden voor een alternatief: sub-irrigatie, ook wel ondergronds beregenen genoemd. Jacqueline Ulen: “Het gras blijft gewoon groen.”
Organische stof dé maatregel voor waterbuffering, betere nutriëntenbenutting en minder nitraatuitspoeling? Waterwijs Boeren-deelnemer Patrick Poelhuis uit Olden Eibergen denkt van wel. Zijn rundveebedrijf (70 koeien, 30 hectare gras, 5,5 hectare mais/sorghum,) ligt midden in waterwingebied van drinkwaterbedrijf Vitens.
Een andere manier van baggeren en ecologisch beheer, dat waren de speerpunten van het project Levendige Boerensloot. In 2014 startte het project met tien enthousiaste agrariërs en werd een jaar later uitgebreid. In 2019 is het project succesvol afgerond. Harold Vlooswijk, een melkveehouder uit Papekop met 120 geiten en 50 blaarkoppen, is één van de agrariërs die er sinds het begin bij was. Samen met Beke Romp van Hoogheemraadschap de Stichtse Rijnlanden heeft hij afgelopen vijf jaar de kar getrokken. Vlooswijk wijdt het succes van het project onder andere aan de vrijwillige insteek.
Begin juni is Hedwig Boerrigter als eerste kennismatcher gestart. Zij gaat deze functie voor de Akkerbouw invullen.
Steeds vaker horen we dat Sorghum kansen biedt voor de melkveehouderij. Met name op het gebied van droogte zou dit van oorsprong tropische gewas beter presteren dan snijmais. Martine Bruinenberg, onderzoeker bij het Louis Bolk Instituut voert meerdere sorghum-proeven in de praktijk en met de WUR uit in de veehouderij en deelt met ons haar kennis en ervaringen.